درباره وبلاگ آخرین مطالب
آرشیو وبلاگ
نویسندگان
آنفولانزای مرغی
موضوع مطلب : پیراستن(هرس کردن): قسمت دوم پیرایش ریشه: ریشه، از دو طریق،به رشد گیاه کمک میکند،یکی از طریق جذب آب که به عنوان نیروی محرکه رشد به کار میرود و دیگری از طریق هورمونهای ویژه ای از گروه جیبریلین که عامل تحریک رشد گیاهی هستند. وجود تعادل بین حجم ریشه با شاخساره، برای رشد و باروری متناسب گیاه، مورد لزوم است.اگر این تعادل ، در جهت ریشه به هم بخورد(از بین رفتن شاخساره دراثر پیرایش شدید و یا حمله بیماری ها و آفات) گیاه تولید شاخساره بسیار میکند و باردهی آن به عقب میفتد. اگر بهم خوردن تعادل در جهت تولید شاخساره باشد(رشد محدود ریشه به دلیل نامناسب بودن خاک و کم آبی و یا از بین رفتن آن در اثر حمله بیماریها و آفات) رشد گیاه محدود می شود و در عوض گیاه زودتر به بار مینشیند و در صد تبدیل گل به میوه نیزبالا می رود.با استفاده از این پدیده،بشر از زمانهای دور،کوشیده است با پیرایش ریشه ،اندازه گیاه مورد نیاز خود را کنترل کند و به حد دلخواه محدود سازد.،این عمل،اخیرا در سطح تجارتی بر روی درخت سیب انجام گرفته و طی آن توانسته اند بوسیله تیغه های ویژه ای، ریشه درختان را در زمستان قطع و بدون آسیب رساندن به محصول سال بعد،رشد درختان را محدود سازند.مثال بسیار چشمگیر دیگری از اثر پیرایش ریشه بر روی رشد درخت را می توان در درختان بسیار کوچک(مینیاتور)ژاپنی که بونزائی نامیده می شوند دید که بوسیله آن توانسته اند درختانی چند صد ساله را که در طبیعت ارتفاعشان به دهها متر می رسد بسیار کوچک نگهدارند.برای این کار ،ریشه را طی قرون متمادی بطور مداوم می پیرایند.در ایران نیز با استفاده از این روش،کشت لیمو ترش در گلدان و کوچک نگهداشتن آن جهت آسانی ترابری(حمل و نقل) به گلخانه در زمستان و به هوای آزاد در تابستان در نقاط سردسیر و نا مناسب ،ممکن گشته است.برای این منظور،در زمستان هر سال یک چهارم خاک گلدان را با کلیه محتویات آن و از جمله ریشه هایی که در آن قسمت وجود دارند،بیرون آورده،بجای آن خاک تازه می ریزند.بدین ترتیب، خاک گلدان هر چهار سال یکبار تعویض می گردد.و گیاه نیز هر سال یک چهارم ازریشه های خود را از دست می دهد.نتیجه این کار، کوچک و کوتاه ماندن درخت است که افزون بر زیبایی ظاهری،پیوسته تعدادی لیمو ترش در اختیار پرورش دهنده قرار می دهد. نوعی دیگر از پیرایش ریشه ،هنگام کشت نهال در محل اصلی و یا انتقال آن از خزانه ای به خزانه دیگر،در مورد برخی از درختان چوبی(مانند میوه های دانه دار و هسته دار و مرکبات) و برخی گیاهان زینتی (مثل گل سرخیان) و نیز هنگام نشای برخی سبزیها (مثل گوجه فرنگی و بادنجان) از طریق سر زنی ریشه های فرعی انجام می گیرد.برخلاف آن نوع پیشین پیرایش ریشه،به دلیل اینکه گیاه را تحریک به تولید ریشه های فرعی جدید و بیشتری می کند،اثر تقویت کننده داشته ، رشد نهال تسریع می یابد. در اینجا لازم به تذکر است که میزان تحمل و واکنش گیاهان مختلف به پیرایش ریشه با یکدیگر متفاوت و بستگی به توانایی آنها برای تولید ریشه فرعی است که هر چه این توانایی بیشتر باشد واکنش گیاه به پیرایش ریشه بیشتر وآسیب وارده کمتر است.در این رابطه،برخی از گیاهان (پسته و انواع جالیزی ها )چون نمی توانند ریشه فرعی زیادی تولید کنند،به جابجایی و پیرایش ریشه بسیار حساسند و از این عمل به شدت آسیب می بینند. پیرایش برگ: پیرایش برگ پیرایشی است تابستانه که گهگاه در مورد گیاهانی که رشد زیاد و شاخساره متراکم دارند بکار گرفته می شود و مانند سایر پیرایش های تابستانه اثر تضعیف کننده دارد . برای انجام این پیرایش، با استفاده از وسایلی ماند چوبهای بلند و یا با دست، قسمتی از برگهای درخت را حذف می کنندتا بدین وسیله نور بیشتری به قسمت مرکزی شاخساره بتابد و میوه از کیفیت بهتری برخوردار شودو بویژه درمورد گیاهانی مثل سیب میوه خوشرنگتر شود. پیرایش پوست: زخم کردن پوست،پیرایشی است تابستانه که معمولا در بهار به منظورتبدیل شاخه نابارور به بارور، تقویت شاخه های بارور ضعیف که گل می دهند ولی قدرت نگهداری میوه های حاصله خود را ندارند و بالاخره مبارزه با غرور درختان و وادار کردن آنها به باروری انجام می گیرد، در هر سه مورد زخم کردن پوست باعث قطع ربطه قسمتهای بالای زخم با بقیه گیاه می شود و این قسمت ها مواد قندی خود را از دست نمی دهند و تقویت می شوند. در حالت اول،معمولا تکه برداری می کنند، (یعنی با نوک چاقوی پیوند،تکه کوچکی از پوست شاخه را ،در زیر یک یا چند جوانه بر میدارند) و یا شکاف زنی(یعنی با چاقوی پیوند،شکافهای کوتاه و متوازی در زیر جوانه ایجاد میکنند)، چنین جوانه هایی در تابستان دارای سر آغازه های گل خواهند شد و در سال بعد به بار خواهند نشست. در حالت دوم و سوم می توان با حلقه زنی( که در آن به کمک چاقو یا اره دندانه ریز ،در پوست قاعده شاخه یا تنه،بدون حذف قسمتی از آن ، شکافی سراسری به شکل دایره ایجاد می شود) یا با طوقه برداری(که در آن نواری دور تا دور ساقه یا تنه به عرض یک الی پنج میلیمتر حذف می شود) و یا به روش پوست واژگونی(معکوس کردن پوست :که در آن حلقه ای به عرض حدود یک سانتی متر از پوست جدا و به صورت واژگون در محل خود قرارمی گیرد)،گیاه را وادار به تولید گل یا نگهداری آن ساخت.استفاده از هر یک از این روشها بستگی به شدت ضعف یا قوت گیاه دارد که در تمامی آنها گیاه بیدرنگ آغاز به تولید بافت پینه ای و ترمیم قسمت قطع شده می کند و پس از مدتی، که در طی آن گیاه فرصت کافی برای تولید سر آغازه های گل در جوانه پیدا کرده، به حالت عادی بر میگردد. از نظر فیزیولوژیکی برای اینکه گیاه قادر به تولید گل شود ،علاوه بر بلوغ، باید نسبت مواد قندی به ازته ، درون بافت های ساقه آن ،مساوی یا بزرگتر از مقداری مشخص باشد که برای گیاهان مختلف،این حد، متفاوت است. طبق این فرمول اگر مقدار مواد ازته،به دلایلی مانند مصرف بیش از اندازه کود ازته بالا برود،مقدار کسر کوچک میشود و درخت در حالی که رشد رویشی زیاد مینماید گل نمی دهد که در این حال اصطلاحا میگویند گیاه دچار غرور شده است. اگر به دلایلی ، ماند پیرایش شدید تابستانه و یا از بین رفتن شاخساره در اثر آفات و بیماریها و یا ضعف عمومی شاخه های واقع در سایه،میزان تولید مواد قندی کم شود گیاه قادر به تولید گل نخواهد بود. عملیات زخم کردن پوست، باعث میشود که مواد قندی ساخته شده در ساقه از آن بیرون نرود و گیاه به بار بنشیند. از سویی، پیرایش ریشه همچنین کم آبیاری کردن درخت به این دلیل آن را وادار به گلدهی میکند که با کاهش حجم ریشه یا ضعیف گشتن ریشه،جذب مواد ازته پایین می آید و کسر(نسبت مواد قندی به ازته) بزرگ میشود. در شرایط معمولی ، زمان لازم برای این نوع پیرایش درمورد شکاف زنی و حلقه زنی4-2 هفته و در مورد طوقه برداری و پوست واژگونی3-2 ماه می باشد. در روش طوقه برداری باید دقت شود که عرض نوار برداشت شده از حداکثر پنج میلیمتر تجاوز نکند، چون در غیر اینصورت ممکن است درخت قادر به ترمیم قسمت حذف شده نگردد و شاخساره آن خشک شود. صورت اخیر همان حالتی است که معمولا در نواحی سردسیر در اثر حمله زمستانه جوندگان و از بین رفتن پوست درخت به وجود می آید و غالبا منجر به خشک شدن درخت میگردد. پیرایش گل و میوه: این پیرایش از اول بهار ، یعنی زمان شکوفایی گلها تا هنگامیکه میوه ها به قطر یک سانتی متر میرسند،انجام می شود. هدف از پیرایش گل و میوه که بطور کلی تنک کردن نامیده می شود تنظیم مقدار بار درخت، متناسب با قدرت آن، می باشد.
موضوع مطلب : مضرات سیگار
سیگار و بیماریهای وابسته به آن :
موضوع مطلب : پیراستن(هرس کردن): قسمت اول
مقدمه: بیشتر گیاهان باغبانی بویژه چند ساله چوبی،اگر در شرایط محیطی مناسب بدون دخالت انسان رشد کنند، پس از چند سال ، تبدیل به درختان یا درختچه هایی با شاخساره متراکم خواهند شد که چه از نظر میزان و کیفیت باروری و چه از نظر شکل ظاهری مطلوب نخواهند بود. پیراستن(هرس کردن): 1- حذف شاخه های مزاحم ،خشک شده ، آفت زده و مریض و شکسته جهت حفظ و تامین سلامت گیاه. 2- ایجاد شرایط مناسب جهت ورود نور و هوا به درون شاخساره و خلوت کردن نقاط شلوغ و متراکم آن به منظور ایجاد امکان تولید محصول بیشترو مرغوبتر. 3- ایجاد شکل ویژه در شاخساره گیاه،این امر بویژه در میوه کاری و نیز در شکل سازی گیاهان جهت تزئین باغ و باغچه از اهمیت خاصی برخوردار است. 4- ایجاد تعادل بین شاخساره و ریشه ، بویژه هنگام نشاء کاری و جابجا کردن گیاه، جهت تضمین موفقیت و ایجاد امکان رشد اولیه سریعتر برای گیاه. 5- جوان ساختن درختان مسن از طریق حذف شاخه های پیر و وادار کردن درخت به تولید شاخه های جدید،جهت بالا بردن قدرت باردهی آن. 6- پیش یا پس انداختن باروری گیاه و تنظیم گلدهی و ایجاد تعادل بین رشد رویشی و میزان محصول و بالا بردن کیفیت فرآورده تولید شده. 7- محدود کردن رشد و کوتاه ساختن گیاه برای تسهیل عملیاتی مانند سمپاشی و برداشت محصول و نیز به دلایل تزئینی. زمان پیرایش:بسته به نوع گیاه و هدف از پیرایش(هرس)،این کار این کار در دو موقع از سال انجام میشود: یکی پیرایشی که در زمان رکود و خواب زمستانه انجام میشود و پیرایش سیاه یا زمستانه نامیده میشودو دیگری پیرایشی که در دوره فعالیت گیاه ، یعی هنگامیکه گیاه دارای برگ و احیانا گل و میوه است ، انجام میگیرد و پیرایش سبز یا تابستانه نامیده میشود.در مورد هر دو نوع پیرایش باید به این دونکته توجه نمود که اصولا پیرایش در هر زمان انجام شود ،باعث تاخیر در باروری نهالهای جوان و کم شدن محصول درختان بارور میشود، بنابراین ،بایددر تمام انواع پیرایش جانب تعادل رعایت گردد و قطع اندامهای گیاه تنها به مقدار لازم و در نهایت احتیاط انجام پذیرد. پیرایش سیاه یا زمستانه : پیرایش ساقه: در بین اعضاء مختلف یک گیاه ،تعداد و نحوه رشد شاخه ها مهمترین عامل تعیین کننده در نحوه و اندازه پایداری آن در مقابل فشارهای ناشی از وزن میوه ،باد و برف و یخبندان زمستانه به شمارمیرود.بعلاوه قرار گرفتن شاخه ها و زاویه آنها با تنه و شاخه های اصلی تر،به میزان زیادی بر روی قدرت باروری گیاه و تحمل آن در برابر شرایط نا مساعد جوی تاثیر میگذارد. به این دلایل، در هنگام پیرایش شاخه های یک گیاه باید دقت زیادی به کار برد و همواره شکل و اندازه نهایی آن در نظر گرفت. به طور کلی شاخه های یک گیاه چوبی را می توان به دو گروه بارور و نابارور تقسیم نمود.شاخه های نابارور عبارتند از:پاجوشها،نرک هاو شاخه های معمولی بی بار(فاقد گل و میوه). شاخه های بارور عبارتند از:سیخک ها و شاخه های معمولی باردهنده(دارای گل و میوه) این هر دو گروه از رشد جوانه شاخه های معمولی نا بارور به وجود می آیند.در برخی از گیاهان ،مانند انگور،این شاخه ها قبل از رشد دارای سرآغازه های گل هستندو پس از رشدگلشان باز میشود.بعضی مانند هلو، درتابستان سال رشد،در جوانه های جانبی آنها سرآغازه های گل به وجود می آید که پس از زمستان گذرانی، در بهار سال بعد تبدیل به گل و میوه میشوند.در پیرایش شاخه های نابارور اصل بر اینست که تمام پاجوشها و نرک ها را در طول فصل رشد،همچنانکه به تدریج پدیدار میشوند از ته قطع کنند.البته در شرایط استثنایی، میتوان این شاخه ها را نگاه داشت و پاجوشها را به عنوان پایه پیوند و نرکها را(بوسیله چند سال سر زنی و وادار ساختن به انشعاب و تولید جوانه گل) به عنوان شاخه بارور و یا شاخه حامل سیخک به کار گرفت. شاخه های معولی نا بارور را ، بر حسب موقعیت آنها، میتوان در دوره استراحت گیاه، به دو صورت سر زنی یا حذف کامل پیرایش کرد. در اینجا باید در نظر داشت که معمولا در بهار سال بعد از پیرایش ،گیاه که مقداری از شاخه ها و در نتیجه تعدادی از جوانه های خود را از دست داده، نیروی ذخیره خود را صرف رشد جوانه های باقیمانده میکند و بدین ترتیب جوانه هایی که در شرایط معمولی ممکن بود رشد نکرده و به حالت راکد(خفته) یا جوانه نهفته در آیند،تبدیل به شاخه میشوند و موجب تولید شاخساره زیاد و متراکم شدن شاخساره درخت می گردند.در چنین حالتی، باید تعدادی از این شاخه های جدید را ، در زمستان سال بعد،به طور کامل حذف کرد و شمار باقیمانده را نیز سرزنی و کوتاه کرد تا از رشد سریع و بدون انشعاب ،در نتیجه از ترکه ای شدن آنها جلوگیری کرده در ضمن ، برای رشد سال بعد تعداد کافی جوانه بر روی گیاه باقی بماند. پیرایش شاخه های بارور ،بستگی به طول عمر آنها دارد. به عنوان مثال ،شاخه های بارور معمولی بیش از یکبار تولید گل و میوه نمی کنند،بنابر این باید در زمستان سالی که به بار نشسته اند پیراسته شوند. سیخک ها ، در گیاهان مختلف، طول عمر های متفاوتی دارند ،مثلا در زرد آلو تا چهار سال ، در سیب ده سال تا بیست سال در گیلاس ده تا دوازده سال و گلابی حدود بیست سال عمر میکند و پس از آن خشک می شود. در این هنگام باید سیخکها را از طریق قطع شاخه حاملشان پیراست و گیاه را وادار به تولید شاخه های جدیدی کرد که هر کدام ، پس از چند سال ، بصورت شاخه های حامل سیخک های جوان بارور در می آیند. در هر پیرایش شاخه، برای اخذ فرم و شکل مطلوب و جلوگیری از رشد بی رویه و عقب افتادن باروری و کم شدن محصول سال بعد ، رعایت نکات زیر ضروری است: الف-در موقع حذف کامل یک شاخه،صرفنظر از قطر آن، باید دقت شود که برشی که برای پیرایش داده میشود در پایین ترین قسمت شاخه ای که قرار است حذف شود و به موازات تنه اصلی ایجاد شود، بطوریکه قسمتی از شاخه بریده شده بر روی تنه یا شاخه اصلی باقی نماند. این امر باعث می شود که سطح بریده شده ، سریعا توسط بافت پوششی پینه التیام یابد و راه نفوذ عوامل بیماری و پوسیدگی مسدود گردد.اگر برش به طور نا صحیح انجام شود،زایده ای از شاخه بریده شده بر روی درخت باقی خواهد ماند که ناخنک یا مهمیز نامیده میشود و به دلیل رشد نکردن ، پس از مدتی میمیرد و مورد حمله شدید قارچها و باکتریهای گند رو قرار میگیرد و دچار پوسیدگی میگردد.پوسیدگی به مرور در طول زایده پیشروی کرده ، به تنه درخت میرسد و در نتیجه پس از چند سال درخت را پوک و تو خالی میکند. اگر شاخه ای که قطع میشود مسن و دارای قطر بیش تر از پنج سانتی متر باشد،باید سطح بریده شده را با چسب باغبانی که دارای سم قارچ کش باشد پوشاند تا به درخت فرصت کافی برای التیام داده شود و در عین حال از قسمتهای مرکزی سطح بریده شده که قابلیت ترمیم ندارند مصون بمانند.اگر چسب در دسترس نبود ، میتوان محل زخم را با محلول یک درصد کات کبود (سولفات مس) گند زدایی کرده ، سطح آنها را با گل رس پوشاند.البته چون خاکها اغلب آلوده هستند ممکن است گیاه را آلوده کنند. ب-هر گاه درختی چند سال پیرایش نشده باشد و یا بخواهیم از ارتفاع آن بکاهیم و در هر صورت پیرایشی شدید نیاز است،این کار باید در طی چند سال انجام شود و به تدریج ، درخت به شکل و اندازه دلخواه در آید. پیرایش شدید یکباره ،باعث خواهد شد که باروری درخت( درصورتیکه هنوز بارور نشده باشد)یک تا چند سال به عقب بیفتد و اگر بارور شده باشد،برای یک یا چند سال، به شدت کاهش یابدو حتی گهگاهی بطور کامل متوقف شود. اشکال دیگرپیرایش شدید یکباره اینست که گیاه در سال بعد تعداد زیادی نرک تولید خواهد کرد که حذف آنها در طول فصل رشد کاری پر زحمت خواهد بود. پ-در هنگام حذف کامل شاخه ها،باید دقت داشت که هر چه زاویه ای که شاخه با تنه و یا شاخه حامل خود می سازد به قائمه نزدیکتر باشد، این شاخه قویتر بوده ، رشد بهتری خواهد نمود و چنین زاویه ای در مقابل وزن میوه و فشارهای خارجی تحمل بیشتری خواهد داشت.بنابراین در هنگام پیرایش باید در درجه اول شاخه هایی حذف شوند که با تنه یا شاخه حامل خود زاویه بسته تری میسازند.و در نتیجه ضعیف تر هستند. ت-در انشعابات دو شاخه ای ،آنهایی که قطر یکی از شاخه هایشان از دیگری کمتر است قویتر از آنهایی هستند که قطر آنها با هم مساوی است. بنابراین، باید کوشش کرد که انشعابات دو شاخه ای که قطر انشعاب آنها یکسان نیست نگهداشته شوند. ث- در هنگام سرزنی معمولا یک سوم تا نصف انتهای شاخه های طویل حذف می شود .وضعیت محل برشی نسبت به اولین جوانه نزدیک به آن در نحوه رشد شاخه و شکل درخت بسیار موثر است.به این معنی که اگر جوانه مذکور در قسمت فوقانی شاخه قرار گرفته باشددر اثر رشد، تبدیل به شاخه ای خواهد شد که تقریبا به طور عمودی رشد کرده به بالاخواهد رفت.و اگر جوانه در زیر شاخه قرار گرفته باشد بسیار نزدیک به رشد افقی خواهد بود.با توجه به این موضوع میتوان با گزینش محل برش در پیرایش سرزنی، شکل درخت و میزان گسترش شاخساره آنرا کنترل کرد. یعنی اگر هدف، متراکم کردن شاخساره درختی مثل هلو باشد که بطور طبیعی شاخساره ای گسترده دارد،باید جوانه در قسمت فوقانی باقی گذاشته شود و بر عکس ،اگر هدف پخش و گسترده کردن شاخساره درختانی مثل سیب گلاب و انواع گلابی باشد،که بطور طبیعی رشد عمودی دارند،باید جوانه قسمت زیرین باقی نگهداشته شود. در اینجا باید به این نکته اشاره کرد که هرچه یک شاخه عمودی تر باشد، چون شیره گیاهی در آن راحت تر و سریعتر جریان می یابد، رشد سریعتر و بیشتری نیز خواهند داشت که این امر بویژه در نرکها که تقریبا همگی عمودی رشد میکنند قابل مشاهده است. در روی یک شاخه نیز رشد جوانه هایی که در سطح بالا قرار دارند معمولا از جوانه های زیرین بیشتر است و این تفاوت رشد،هرچه شاخه حامل جوانه ها افقی تر باشد،چشمگیر تر است. بنابراین گزینش محل برش علاوه بر هدایت نحوه رشد گیاه، در میزان رشدآن نیز موثر است. ج- در گیاهان باغبانی و بویژه درختان میوه، برای تولید محصول زیاد و مرغوب باید نور با شدت کافی به تمام نقاط و بویژه به قسمت های درونی آن برسد. برای این منظور باید در هنگام پیراستن سعی شود با حذف شاخه های اضافی، قسمتهای میانی شاخساره در حدلازم و متعادل باز نگاهداشته شود. بویژه شاخه هایی باید پیراسته شوند که بطور شیب دار و کج درون شاخساره رشد میکنند و علاوه بر سایه اندازی، مزاحم سایر شاخه ها هم هستند. چ- بسیاری بیماریها و آفات ، در سطح یا درون شاخه های خشکیده ، زمستان گذرانی میکنند، از این رو لازم است در تمام طول فصل سال و بویژه در زمستان، تمام شاخه ها ی شکسته وخشکیده بریده و سوزانیده شوند. این عمل بخصوص در مبارزه با آفاتی مانند انواع چوبخوارها، پوست خوارهاو سوسک های شاخک بلند، از اهمیت وافری بر خوردار است. ح-گهگاه هنگام قطع شاخه های کلفت و سنگین ، پس از آنکه عمق برش به حدود نصف قطر شاخه رسید، در اثر وزن زیاد ،بقیه شاخه می شکند و همراه خود قسمتی از پوست و چوب تنه را قطع و زخمی میکند . برای جلوگیری از این امر، که برای سلامتی گیاه مضر است، باید چنین شاخه هایی را با سه برش قطع کرد. بدین ترتیب که اول برشی به عمق یک سوم تا نصف شاخه،از پایین به بالا،در فاصله حدود 10 سانتی متری شاخه ایجاد کرده، سپس برش دوم را چند سانتی متر بالاتر از برش اول ، از بالا به پایین ایجاد و شاخه را از تنه جدا ساخت.در مرحله سوم باید زایده باقیمانده را که سبک است و خطر شکستن نداردبا یک برش از ته قطع کرد.برخی پیشنهاد میکنند بهتر است ناخنک ناشی از پیرایش ، یکسال روی گیاه باقی گذاشته شود،سپس درزمستان آینده حذف شود. دلیل این امر چنین ذکر میشود که زخم های ناشی از پیرایش، موجب میگردند که انتقال مواد،از ریشه به قسمتهای بالایی شاخه بریده شده،مختل گردد و باعث ایجاد کمبود مواد در بالای زخم شوند، وانگهی انتقال شیره پرورده را نیز از بالا به زیر زخم محدود سازند که در هر دو صورت ، باقی گذاشتن ناخنک به درخت امکان می دهد که بافت های آوندی خود را سریعتر ترمیم کند. لازم به توضیح است که در این حالت،در طول سال اول، پس از پیرایش،در صورتیکه سطح برش به طور مناسبی محافظت شود، خطر حمله قارچها و باکتریها به ناخنک و سرایت پوسیدگی به تنه ( که در قسمت الف آمد)چندان هم شدید نیست. نویسنده:دکتر مرتضی خوشخوی موضوع مطلب : سوال مطرح شده در گروه برنامه ریزی حرفه و فن: بازدید کنندگان محترم نظر شما راجع به مطالب صفحه 50 تا54 کتاب حرفه و فن دوم چیست؟ آیا قادر است راجع به پیشگیری از سوء مصرف مواد مخدر به دانش آموزان آگاهی های لازم را بدهد؟ نظر شما عزیزان چیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ موضوع مطلب : ایمنی در کارگاه
کارگاه:محلی که در آن افرادی با استفاده از ابزار و ماشین آلات کار کرده قطعه ای را تولید یا تعمیر میکنند کارگاه میگویند. کارگاه باید طوری باشد که شخص در آن احساس ایمنی کامل نموده و بتواند به راحتی و با حداکثر راندمان به کار خود ادامه دهد.به همین دلیل علاوه بر شرایط خصوصی هر کارگاه شرایط عمومی زیر در کارگاه باید رعایت شود. 1- نظم و ترتیب در کار : نظم و ترتیب در کار باعث جلوگیری از اتلاف وقت ،عصبانیت و گفتگوی غیر ضروری می شود. امروز صبح دانش آموزان از کارگاه سفالگری کنگان بازدید کردند. نمونه ای از عکسهای بازدید: برای باز شدن عکس های چند لحظه صبر نمایید . در صورت باز نشدن هر عکس بر روی آن کلیک راست نموده و Show picture بزنید.
موضوع مطلب : از پوست خود چگونه محافظت کنیم؟
پوست یکی از مهمترین بخش های بدن هر انسانی به حساب می آید، اما این طور که تجربه ثابت کرده معمولاً آقایان نسبت به این بخش از بدن خود توجه زیادی ندارند و فقط برخی خانم ها آن را جدی می گیرند و از آن مراقبت می کنند. پوست نیازمند است که به صورت مستمر و مرتب مورد مراقب های ویژه قرار بگیرد و به آن توجه خاصی شود. در این میان، برخی از قسمت های پوست بدن ما نظیر پوست صورت بیشتر از بخش های دیگر نیاز به توجه دارند و اگر این پیگیری ها صورت نگیرد فرد را با مشکلات زیادی مواجه خواهد کرد. خوابیدن های دیر هنگام در شب، فشارهای عصبی، مصرف غذاهای ناسالم و قرار گرفتن بیش از اندازه در مقابل نور آفتاب می تواند مشکلات زیادی را برای پوست بدن به وجود آورد. پوست ممکن است خشک و پوسته پوسته شود یا شکاف بردارد و نتواند دوباره خود را ترمیم کند. چیزی که همیشه به میزان زیاد در اطراف مردم وجود دارد و البته در بیشتر مواقع مردم آن را جدی نمی گیرند، آب است. برای آنکه پوستی شاداب و سالم داشته باشیم نوشیدن روزانه2 لیتر آب،لازم و ضروری است؛ به خصوص زمانی که فرد در منطقه ای مرطوب یا خشک زندگی می کند نوشیدن این میزان آب امری بسیار حیاتی است و باید مقدار آن را افزایش داد. به جز نوشیدن آب به میزان زیاد، ویتامین C از جمله موادی است که با خوردن آن می توان سلامت پوست را تضمین کرد. این ویتامین می تواند از طریق میوه ها ، حبوبات غنی شده مخصوص صبحانه و نان های غنی شده جذب بدن شود. به جز این مواد، سیب زمینی نیز به عنوان منبعی مناسب برای ویتامین C به حساب می آید که با صرف این ماده، ظرف مدت زمانی بسیار کوتاه ویتامین یاد شده در بخش های مختلف بدن جذب می شود.
خوابیدن های دیر هنگام در شب، فشار های عصبی، مصرف غذاهای ناسالم و قرار گرفتن بیش از اندازه در مقابل نور آفتاب می تواند مشکلات زیادی را برای پوست بدن به وجود آورد.
چگونه ایمنی پوست را افزایش دهیم؟- استراحت کردن به میزان کافی - عدم استعمال دخانیات - عدم استفاده از الکل - مصرف میوه و سبزیجات تازه به طور مرتب - نوشیدن حداقل 8 لیوان آب در روز - در نظر گرفتن زمانی مشخص برای استراحت مواردی هستند که می توانند پوستی شاداب و سالم را برای شما به ارمغان بیاورند. این موارد که به صورت عام برای تمام مردم تجویز می شوند، تنها به کمک خود آنها و با پیگیری های مستمر نتیجه بخش خواهند شد؛ در غیر این صورت نتیجه قابل ملاحظه ای را در پی نخواهند داشت. در بعضی مواقع ممکن است ویتامین C به تنهایی نتواند سلامتی را برای پوست شما به همراه داشته باشد. در این حالت مصرف به اندازه روی می تواند سیستم ایمنی بدن شما را ارتقا دهد و به این وسیله نگذارد که میکروب ها و عفونت های مختلف از طریق پوست وارد بدن شما شوند. استرس و فشارهای عصبی، عفونت ها، خستگی های بیش از اندازه، بادهای سرد و آب بسیار گرم می تواند باعث بروز مشکلات عدیده ای در پوست شما شود و سیستم ایمنی بدنتان را تضعیف کند.
به جز نوشیدن آب به میزان زیاد، ویتامین C از جمله موادی است که با خوردن آن می توان سلامت پوست را تضمین کرد.
سرطان های پوستیبه طوری که پزشکان از گوشه و کنار دنیا گزارش می دهند، روز به روز بر تعداد مبتلایان به سرطان های پوستی افزوده می شود. به گفته دانشمندان، تومورهای سیاه رنگ قشر عمیق پوست از نوع بدخیم، خطرناک ترین نوع سرطان پوست است که تا امروز شناسایی شده و در حالت های زیر رخ می دهد: - بیشتر در بین جوانان شیوع پیدا می کند (افراد بین 20 تا 35 سال) - قرار گرفتن بیش از اندازه در معرض اشعه ماورای بنفش می تواند احتمال بروز این سرطان را افزایش دهد. - برای افرادی که در منازل و یا امکان سر بسته کار می کنند احتمال بروز این سرطان بیشتر است(زیرا زمانی که آنها در مقابل اشعه های خورشید قرار می گیرند پوستشان بیشتر از بقیه آسیب می بیند). باید توجه داشت که همه افراد ممکن است در معرض ابتلا به سرطان های پوستی قرار بگیرند. به هر حال افرادی که پوست های لطیف دارند، افرادی با پوست های لک لک، افرادی با موهای فرفری و آنهایی که بر روی پوستشان به میزان زیادی خال وجود دارد بیشتر از بقیه احتمال ابتلا به سرطان های پوستی تهدیدشان می کند. اگر شما متوجه تغییراتی بر روی خال های سیاه پوستی خود شدید این امر می تواند به عنوان نشانه ای از ابتلا به سرطان پوست محسوب شود. در این حالت شما باید هرچه سریع تر به پزشک متخصص مراجعه کنید تا خال شما را آزمایش کند. تغییرات خال ها شامل بزرگ شدن اندازه، تغییر شکل، تغییر رنگ، دردناک شدن یا خاریدن، تورم های جدید پوستی یا بروز لکه های قرمز رنگ و خونریزی می شود. با وجود این مسائل، شما به آسانی می توانید از پوست خود محافظت کنید و اجازه بروز سرطان های بدخیم را ندهید. روش های محافظت پوست شامل قرار گرفتن در سایه بین ساعت 11 صبح تا 3 بعد از ظهر، جلوگیری از سوختگی های پوستی، پوشیدن لباس های آستین بلند و کلاه های نقاب دار، استفاده از کرم های ضد آفتاب به صورت مستمر و هر دو ساعت یکبار در روز، نخوابیدن در مقابل آفتاب و استفاده از روش های مصنوعی برای برنزه شدن می شود. کک و مک؛ از پیشگیری تا درماناسم کک و مک که می آید، چهره یک پسربچه یا دختربچه با موهای قرمز و صورتی پر از لکههای قرمز در ذهن خیلی ها نقش می بندد. کسانی که صورت شان کک و مک دارد، باید بیشتر مراقب خودشان باشند، چون تابش نور خورشید ممکن است تعداد این لکهها را بیشتر کند. بنابراین ممکن است اگر یک روز در زیر نور خورشید قرار بگیرند، به جای این که برنزه شوند، سر و کله ی کک و مکهای بیشتری روی سر و صورت شان پیدا شود. رفع کک و مک با گیاهانجالب است بدانید که محققان معتقدند در برخی از گیاهان مانند تمشک، گریپ فروت ، چای سبز ، اکالیپتوس و گردو ترکیبات پلی فنول طبیعی وجود دارد که موجب از بین رفتن کک و مک های پوستی ناشی از نور آفتاب می شود. دکتر عنایتالله سلیمی، داروساز می گوید: "این گروه از گیاهان حاوی ترکیبات هیدروکینون هستند. این ترکیبات می توانند از تشکیل ملانین (رنگدانه های پوست) جلوگیری کنند و به طور معمول سه تا چهار هفته پس از مصرف، آثار مطلوب خود را نشان می دهند. این نوع ترکیبات شامل مواد روشن کننده پوستی آربوتین هستند که اغلب در برگ گیاهانی مانند گلابی یافت می شود. گاهی این ترکیبات شامل ویتامین C و مشتقات ویتامین C هستند که به مهار تولید ملاتونین و روشن شدن پوست منجر می شوند." این داروساز با اشاره به اینکه این ترکیبات روی لکههای پوستی ناشی از اشعه UVB (اشعه ماورای بنفش نوع B) بیشتر اثر دارند، می گوید: "در کنار این ترکیبات ممکن است از ترکیبات گیاهی (ضد لک یا روشن کننده) چه به صورت ترکیبی و چه به صورت مجزا استفاده شود." اثر آفتاب بر کک و مکاگر کک و مک می زنید، حتما می دانید که این لکهها بسیار کوچک و در حدود یک تا سه میلی متر هستند. شکل شان هم بیشتر گرد یا بیضی است. رنگ کک و مک ها اغلب قهوهای روشن یا تیره است. کک و مک ها در مناطقی از پوست شما دیده می شوند که بیشتر در برابر نور خورشید قرار می گیرند بنابراین باید منتظر رویت آن ها در صورت، پشت دست ها، ساعد، گردن و سینه باشید. کک و مک ها بیشتر در سنین نوجوانی و کودکی سر و کله شان روی پوست دیده می شود، به خصوص اگر پوست سفید و موهای قرمزی داشته باشید. فصل بهار و به ویژه تابستان ( با توجه به شدت نور خورشید) فصل کک و مک است. در این دو فصل، کک و مک ها روی پوست پیدا می شوند و یا اگر کک و مک دارید، پُررنگ تر می شوند ولی در فصل زمستان یا پاییز از بین می روند و یا رنگ آن ها روشن تر می شود. علتش هم این است که سلول های رنگدانه ساز پوست وقتی در مقابل نور خورشید قرار می گیرند، رنگدانه بیشتری می سازند و این لکهها را پُررنگ تر می کنند، و یا اگر کک و مک نداشته باشید، پوست تان پس از مدتی قرار گرفتن در برابر نور خورشید ، لکههای قهوهای کوچکی پیدا خواهد کرد. تاثیر ژنتیک در بروز کک و مکمی گویند اگر یکی از دوقلوهای هم سان، پوستش دارای کک و مک باشد، دیگری هم این لکهها را روی پوستش خواهد داشت. در حقیقت دو قلوهای هم سان از نظر تعداد این لکهها شباهت کاملی با یکدیگر دارند. بنابراین کک و مک زدن جنبه ارثی هم دارد، ولی شرایط محیطی، یعنی تابش نورخورشید هم در بروز آن بی تاثیر نیست. پرتوهای نور خورشید تولید ملانین را در پوست تحریک کرده و با این روش پوست، خود را با آب و هوای گرم تطبیق می دهد. بنابراین اگر شما به صورت ژنتیکی، استعداد کک و مک زدن را داشته باشید و بدون پوشش مناسب در برابر نور خورشید قرار بگیرید، باید منتظر بروز کک و مکها روی پوست تان، نیز باشید. به همین سادگی! پیشگیری از ازدیاد کک و مکاگر شما هم کک و مک می زنید، راه هایی را به شما یاد خواهیم داد که از زیاد شدن این لکه ها در اثر تابش خورشید روی پوست تان جلوگیری کنید: * چتر و کلاه: در مقابل نور خورشید از پوشش های مناسب مانند کلاه لبه دار، لباسهای آستین بلند و چتر استفاده کنید. * کرم ضد آفتاب: پیش از خارج شدن از منزل، حتما روی پوست صورت، بدن و دست هایتان، کرم ضدآفتاب با SPF حداقل 30 بمالید. به طور کلی کمتر قرار گرفتن در نور خورشید، از تشدید کک و مک ها پیشگیری می کند. * کرم رنگ بر، پیلینگ و لیزر: کک و مک ها اغلب نیازی به درمان ندارند، ولی اگر خیلی اصرار دارید که از شرشان خلاص شوید، می توانید با راهنمایی متخصص پوست از کرم رنگ بر، پیلینگ و لیزر استفاده کنید. منبع:هفته نامه سلامت
موضوع مطلب :
مقدمه بهترین موقع برای پرورش قارچ در خانه بین ماههای مهر تا آذر است ولی چنانچه امکانات تهویه هوا و متعادل نمودن درجه حرارت محیط محل پرورش وجود داشته باشد میتوان قارچ را در ماههای دیگر سال تعمیم داد. بطور کلی طرز پرورش قارچ مخصوص به خود آن است و میتوان آن را در محیط تاریک پرورش داد و به جز نور مستقیم آفتاب ، هر مقدار نور را تحمل میکند.در هر صورت در محل پرورش قارچ علاوه بر آنکه ، بایستی تهویه هوا به خوبی انجام گیرد، درجه هوای محیط پرورش نیز باید بین 15 - 10 درجه نگهداری شود. علاوه بر این محل پرورش بایستی کاملا تمیز ، قابل شستشو و فاقد درز یا محلی برای پرورش باکتریها ، حشرات و قارچهای مضر باشد.
اطاق پرورش قارچ عرض اطاق پرورش بایستی به حدی باشد که بتوان از راهروهایی که برای آن تعبیه میگردد، به راحتی عبور نمود. (حدود 70 سانتیمتر) عرض طبقات پرورش قارچ را نیز حداکثر 180 سانتیمتر در نظر میگیرند تا بتوان از دو طرف به وسط بستر قارچ دسترسی پیدا نمود و چنانچه طبقات پرورش قارچ در کنار دیوار باشد عرض آنرا حداکثر 90 سانتیمتر قرار میدهند. همچنین میتوان قارچ را در جعبههای چوبی در اندازه 60 در 90 سانتیمتر و عمق 20 تا 25 سانتیمتر پرورش داد. طبقه بندیها معمولا در طول اطاق پرورش انجام میگیرد.
روی سطح زمین نبایستی طبقهای مستقر نمود، حداقل فاصله بین طبقه اول تا کف زمین 15 سانتیمتر و فاصله هر طبقه از هم 60 سانتیمتر میباشد. بطور معمول برای پرورش قارچ در خانه فقط سه طبقه در نظر میگیرند و چنانچه اطاق به حد کافی وسیع باشد یک ردیف در طول اطاق در مجاور دیوار و یک طبقه (دو طرفه) در وسط و یک طبقه در طرف دیگر اطاق قرار میدهند بطوری که دو راهرو به عرض 70 سانتیمتر در دو طرف طبقه وسط ، 180 سانتیمتر باشد. نحوه آماده سازی کود:چنانچه محل پرورش قارچ محدود و کوچک باشد میزان احتیاج به کود متناسب می باشد. لذا ترجیح داده میشود یک محوطه بتونی به ابعاد 1.5 متر ساخته و در مجاور آن محلی برای خروج آب مازاد کود در نظر بگیرند که فاضلاب را بتوان داخل سطل یا یک مخزن بتونی کوچک به ابعاد 40 سانتیمتر وارد نمود. کف مخزن اصلی را به ضخامت 15 سانتیمتر کاه ریخته و روی سطح کاه یک جعبهای به ابعاد یک متر از جنس تور سیمی ضخیم که شبکه سوراخهای آن 0.5 سانتیمتر باشد طوری قرار میدهند که از هر طرف با دیواره مخزن بتونی 25 سانتیمتر فاصله داشته باشد و اطراف این توری را از کاه پر نموده و داخل توری را کود اضافه کرد.
بهترین ماده برای پرورش قارچ ، پهن اسبی و کاه میباشد. برای تهیه کود جهت پرورش قارچ مقداری پهن اسبی و کاه را مخلوط نموده و در ابعاد مناسبی در حدود 3 متری آنرا انبار نموده و آنها را روی هم بخوبی میکوبند. تا متراکم شود بطوری که از نفوذ باران به داخل آن جلوگیری گردد. پس از مدتی کوتاه عملیات تخمیر داخل توده کود شروع میشود و درجه حرارت محیط کود بالا میرود. همچنین میتوان قبل از توده کردن کود مقداری آهک در حدود یک پنجم حجم پهن به آن اضافه و کاملا مخلوط کنید. سپس آنرا توده نمود. طرز کاشت قارچ در اطاق پرورش:پس از آماده شدن کود آنرا به داخل سالن انتقال داده و روی سطح هر ردیف به ضخامت 15 سانتیمتر کود را گسترده و سطح آنرا کاملا مسطح مینمایند و این عمل را بایستی خیلی به سرعت و بدون آنکه کود حرارت خود را از دست بدهد انجام داد. پس از تکمیل و انجام کار کلیه درها و منافذ را بسته و مدت چهار روز کود را بحالت خود واگذار کنید تا درجه حرارت کود و محیط اطاق بالا برود و حدود 54 تا 60 درجه برسد و این حرارت به مدت 30 -48 ساعت ثابت باقی بماند، بعد از آن درجه حرارت کود پائین آمده و به 54 درجه میرسد. اسپر آماده کاشت :
اسپر قارچ را نمیتوان مستقیما کاشت زیرا امکان دارد همراه با اسپر قارچ تعداد زیادی قارچهای سمی وجود داشته باشد. بنابراین بایستی از اسپر آماده کاشت به نام اسپون که در محیط کاملا استریل ، محفوظ و سلکته شده رشد کرده و به حالت خواب در آوردهاند استفاده نمود. طرز عمل و تهیه آن بدین ترتیب است که اسپر قارچ خالص شده را در محیط کاملا استریل آزمایشگاه قبلا پرورش داده، بطوری که میسلیوم قارچ رشد خود را شروع نماید. سپس آنرا در حالت عقیم برده و مانع رشد بیشتر آن میشوند و در محیط کاملا استریل و محفوظ به نام اسپون قارچ به فروش میرسانند. طرز کاشت اسپون:یک قطعه اسپون را که در محیط بسته و کاملا استریل محفوظ است باز کرده و به دوازده قطعه کوچک تقسیم نموده و قبلا سطح خاک بستر را به فاصله 25 سانتیمتر ، قطعه چوبهای در خاک بستر فرو برده و علامت گذاری کنید. در محل هر سوراخ قسمتی از خاک را تا عمق 5 سانتیمتر با وسیلهای خارج کرده و با دست چپ یک قطعه اسپون به جای آن گذاشته و روی آنرا میپوشانند. بطوری که عمق کاشت 5 - 3 سانتیمتر از سطح خاک باشد و به همین ترتیب پیش میروند تا کلیه بستر کاشت شود. پوشاندن سطح بستر:ده تا چهارده روز بعد از تاریخ کاشت اسپون ، بایستی سطح کشت را بوسیله یک لایه دو سانتیمتری خاک استریل شده پوک و منفذدار پوشانده و کاملا آنرا مسطح و یکنواخت نمود. در این موقع درجه حرارت بستر بایستی 15.5 درجه باشد. باید توجه داشت که در موقع روکش کردن بستر ، اسپونها باید رشد خود را شروع کرده باشند و میسلیوم قارچ در اطراف محلی که اسپون کاشته شده رشد نموده و گسترش پیدا نموده باشند. در این موقع بوی مطبوع قارچ در محوطه و در محل بستر به مشام میرسد.
تهویه :تهویه در محیط اتاق کشت باید بطور یکنواخت انجام شود و نبایستی روی سطح کشت را بیش از حد نیاز هوا داد و تهویه در کلیه نقاط اطاق بطور یکنواخت باشد. درجه حرارت:چنانچه درجه حرارت بستر کشت به کمتر از 14 درجه برسد و درجه حرارت محیط اطاق به حدود 7 درجه برسد بایستی اطراف بستر را با پارچه ضخیم پوشاند تا مانع تبادل حرارت به محیط شود. برای سرعت رشد قارچ میتوان درجه حرارت محیط را به 14.5 درجه رساند و میزان تهویه را بالا برد ولی باید دقت شود که جهت حرکت هوا به طرف سطح قارچ نباشد. رطوبت هوا و آبیاری:در موقع تشکیل قارچ ، محیط اطاق احتیاج به رطوبت دارد. بطور متوسط بهترین درجه رطوبت برای کشت بین 80 - 70 درصد میباشد. چنانچه درجه رطوبت هوا از این مقدار کمتر شود سطح کلاهکها ترک برداشته یا سطح کلاهک قارچ لکدار میشود. علاوه بر این سطح بستر خشک شده و احتیاج به آبیاری بیشتری دارد. برای تقلیل میزان رطوبت هوا لازم است در نقاط مختلف اطاق ، رطوبت سنجهای کار گذاشته شود و بطور مرتب مورد بازدید قرار گیرد. در صورتی به علت خشک شدن خاک سطح بستر ، احتیاج به آبیاری است. بایستی بوسیله غبار پاش روی سطح خاک آن هم به حدی که آب در سطح بستر جریان پیدا نکند و یا در یک جا جمع نشود آبپاشی کنید. آبیاری را با آب خالص و با درجه حرارت 32 درجه و بسیار بااحتیاط انجام دهید. تقویت خاک بستر:پس از آنکه قارچها بزرگ شده و نزدیک به برداشت شوند میتوان روی سطح بستر کود مایع پاشید ولی باید دقت نمود که روی کلاهک قارچ پاشیده نشود این عمل در بالا بردن میزان محصول بسیار موثر است. برداشت محصول:به محض آنکه رشد قارچ به حد کافی رسید و تاج آن شکل کامل خود را پیدا نمود بایستی قارچهای رسیده را جمع آوری نمود و بطور مرتب در طول بستر کشت ، بررسی کرد و قارچهای رسیده را جمع آوری کرد. قارچهایی که ترک برداشته و چتر آن باز شده باشد ارزش بازاریابی ندارند. علاوه بر این وزن آن کم میشود و همچنین قارچهایی که زودتر از موقع چیده شوند وزن آنها سبک بوده و از قارچهای درجه دو محسوب شده و ارزش غذایی کمتری دارد.
بسته بندی:قارچهای چیده شده را به اطاق سرد و خنک انتقال داده و در اسرع وقت نسبت به درجه بندی آن اقدام نموده و قارچهای لکدار و ناقص و کج و ناجور را جدا کرده و برای مصارف تهیه پودر فرستاده و قارچهای سالم را در بستههای درجه یک و درجه دو به بازار عرضه کنید. منبع: دانشنامه رشد موضوع مطلب :
ایمنی در کارگاه
کارگاه:محلی که در آن افرادی با استفاده از ابزار و ماشین آلات کار کرده قطعه ای را تولید یا تعمیر میکنند کارگاه میگویند. کارگاه باید طوری باشد که شخص در آن احساس ایمنی کامل نموده و بتواند به راحتی و با حداکثر راندمان به کار خود ادامه دهد.به همین دلیل علاوه بر شرایط خصوصی هر کارگاه شرایط عمومی زیر در کارگاه باید رعایت شود. 1- نظم و ترتیب در کار : نظم و ترتیب در کار باعث جلوگیری از اتلاف وقت ،عصبانیت و گفتگوی غیر ضروری می شود. 2- قسمتهای از ابزارها که بوسیله دست هدایت میشوند باید از نظر طراحی طوری باشند که براحتی در دست قرار گیرند . مانند دسته سوهان، دستگیره ماشین ها و...... 3- روشنایی محل کار باید طوری باشد که:اولا کافی باشد .ثانیا نور غیر مستقیم بتابد. 4- تهویه مناسب در کارگاه مانند کارگاههای ریخته گری ،جوشکاری و .... 5- به حداقل رسانیدن میزان سر و صدا 6- فضای کافی برای هر شخص در کارگاههای عمومی. 7- جابجایی قطعات بدون ا صطحکاک و برخورد به راحتی امکان پذیر باشد. 8- بخاطر آرامش خاطر و الفت بیشتر توجه به تمیزی کارگاه ،استفاده از رنگ آمیزی و آهنگ مناسب و سایر عوامل روانی دیگر ضروری است. مقررات ایمنی و پیشگیری از سوانح:در هر کارگاهی مقررات ایمنی ویژه ایکه طی سالها تجربه به آن دست یافته اند، وضع شده است که باید اشخاصی که در آن کارگاه کار میکنند ،بدقت آن را اجرا کنند. همیشه یکسری افراد هستند که خود را بی نیاز از رعایت این مقررات میدانند ولی باید بدانند که خود روزی دچار آن خواهند شد. ویک شعار بسیار معروف است که میگوید:"علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد" البته همیشه شخص مصدوم مقصر نیست اما او درد حاصله را به تنهایی تحمل میکند پس باید ضمن مواظبت و جلوگیری از حادثه برای خودمان،زندگی دیگران را نیز به بازی نگیریم. البته این را هم باید اضافه کرد که عواقب سانحه هم برای خود شخص و هم برای جامعه زیانهای غیر قابل جبرانی به همراه دارد. نمونه هایی از رعایت مقررات ایمنی و پیشگیری از حوادث در اکثر کارگاهها لازم است اجرا شود به شرح زیر است: 1-آگاهی از خطراتی که در هر کارگاه وجود دارد قبل از ورود به آن کارگاه. 2-رعایت نظم و ا نضباط لازمه اطمینان و جلوگیری از خطرات است. 3- کنترل ابزارها و وسایل قبل از شروع به کار .(چون ابزارهای معیوب خطراتی به دنبال دارند) 4-بازی کردن یا دعوا کردن در کارگاه خطرات غیر قابل جبرانی در پی دارد. 5-آزاد گذاشتن محل عبور و مرور و جلوگیری از برخوردها. 6- عاری بودن کف کارگاه از مواد لغزنده نظیر روغن،گریس،آب صابون و.... 7-جلوگیری از سقوط اشیاء و اشخاص از طریق صحیح قرار دادن اشیاء در محل خود. 8- اطمینان از بریدگی یا زدگی سیم هایی که داخل لوله نیستند مثل: سیم دریل،سیم دو شاخه وسایل برقی و .... 9- تحت کنترل بودن و در دسترس بودن وسایل ضد حریق مثل کپسول آتش نشانی . 10- دور نگهداشتن پارچه و موادی که به راحتی آتش میگیرند از محل جرقه. 11-عدم دستکاری ماشینی که با طرز کارآن آشنایی نداریم چون امکان سانحه در همان ابتدا وجود دارد. 12-استفاده از کلاه، عینک و کفش ایمنی در محلهایی که احتمال سانحه وجود دارد. 13- اطمینان ازاینکه حفاظ وسایل روی وسیله باشد مثل سنگ فرز. 14- اعلام معایب و نواقص دستگاه به سرپرست مربوطه قبل از دستکاری آن. 15- باز کردن فیوز دستگاههایی که روی آنها تعمیرات برقی و غیره انجام میشود. 16- نگاه کردن به صحنه کار خود و عدم خیره شدن به کار دیگران. 17- پوشیدن لباس کار مناسب در کارگاه(گشاد نباشد، دارای نوار آویزان نباشد،بدون دکمه نباشد) 18-عدم استفاده از شال گردن،کراوات و چیزهایی از این قبیل. 19-عدم استفاده از انگشتر و حلقه و حتی ساعت هنگام کار. 20- عدم استفاده از وسایلی که با کار مربوطه تناسب ندارند.
موضوع مطلب : پیوند روزانه پیوندها
آمــار سایت رتبـه ما در گوگل به وقت کنگان |
|||||||