چند روز قبل یه فیلم دیدم.برروی شش کودک یه آزمایش انجام گرفت. به سه کودک سه سی دی آموزشی و به سه کودک دیگه سه تا کتاب داده شد.موضوع سی دی و کتابها یکسان بود.
قرار شد سه تا از کودکان که کتاب دریافت کرده بودند وقت خواب کتابو نگاه کنند و والدین براشون بخونند.کودکان همه در حد سه ساله بودن.
و سه کودک بعد که همسن کودکان گروه اول بودند اونا هم قرار شد سی دی ها رو تنهایی و بدون حضور والدین در کامپیوتر ببینند.
بعد از یک هفته کودکان به اتفاق والدین اومدن مرکز مشاوره و تحقیق. 60 درصد کودکانی که والدینشون براشون کتاب خوانده بودن به  همه سوالات مشاور پاسخ کامل دادند در صورتیکه تنها 16 درصد کودکانی که سی دی رو تماشا کرده بودن به سوالات پاسخ کامل و درست دادند.
و نتیجه گرفته شد که حضور والدین در کنار بچه ها باعث یادگیری بیشترآنها شده چرا که کودکان به نکات کلیدی و مهم توجه چندانی ندارند در واقع نکات کلیدی نمیدونن چیه و کجاست.اما والدین هنگام  خواندن کتاب بر نکات کلیدی تاکید بیشتر دارند.در ضمن وجود والدین در کنار بچه ها تشویق خوبی برای یادگیری بیشتر آنهاست.
و نتیجه کلی که گرفته شد این بود :ما باید بیشتر برای کودکانمان وقت بذاریم و بیشتر هنگام یادگیری کنارشون باشیم و اونها را راهنمایی کنیم.

به راستی هر کدام از ما چند دقیقه از وقتمونو در اختیار فرزندانمان قرار میدهیم ؟چند دقیقه از وقتمان را برای خواندن کتاب خصوصا کتاب داستان هنگام خواب و چه مقدار از وقتمان را بعنوان یه همراه دربازی کودکمان اختصای میدهیم.

این فیلم برای من تکان دهنده بود.تصمیم گرفتم در برنامه ریزی وقت بیشتری به این موضوع اختصاص دهم.