پژواک

مردي همراه با پسرش در کوهستان مي­رفتند ناگهان پسر بر زمين خورد و درد شديدي احساس کرد، او فرياد کشيد آآآآه. در حالي­که تعجب کرده بود صدايي از کوه شنيد آآآآه.

«بعد با کنجکاوي فرياد زد«تو که هستي؟» اما تنها جوابي که شنيد اين بود«تو که هستي؟»

«اين او را عصباني کرد و داد زد «تو ترسويي» و صدا جواب داد «تو ترسويي»

به پدرش نگاه کرد و پرسيد پدر چه اتفاقي دارد مي­افتد؟ پدر فرياد زد:
«من تو را تحسين مي­کنم» صدا پاسخ داد «من تو را تحسين مي­کنم»

«پدر فرياد کشيد «تو شگفت­انگيزي» و آن آوا پاسخ داد «تو شگفت انگيزي»

پسرک متعجب بود اما هنوز نفهميده بود چه خبر است. بعد پدر توضيح داد اين پديده را«پژواک» مي­نامند.

اما در حقيقت اين زندگي است زندگي هرچه را که بدهي به تو برمي­گرداند. زندگي آيينه اعمال توست. اگر عشق بيشتري مي­خواهي عشق بيشتري بده، اگر مهرباني بيشتري مي­خواهي بيشتر مهربان باش.
اگر مي­خواهي ديگران نسبت به تو صبور و مودب باشند صبر و ادب داشته باش. زندگي تو حاصل يک تصادف نيست بلکه آيينه­اي است از کارهاي تو.