هواي عشق رسيده است تا حوالي من
اگر دوباره ببارد به خشکسالي من

مگر که خواب و خيالي بنوشدم ـ ورنه
که آب مي خورد از کاسه ي سفالي من؟

هميشه منظرم از دور ديدني تر بود
خود اعتراف مي کنم:بورياست قالي من

مرا مثال به چيزي که نيستم زده اند
خوشا به من؟ نه ـ خوشا بر من مثالي من

به هوش باش که در خويشتن گم ات نکند
هزار کوچه ي اين شهرک خيالي من

اگر چه بود و نبودم يکي است ـ باز مباد
تورا عذاب دهد گاه،جاي خالي من

هواي بي تو پريدن نداشتم ـ آري:
بهانه بود هميشه،شکسته بالي من