به آسمان گفتم: پاکي ات را به من بده، گفت: چشمانش پاکي مرا دارند.

از دشت سبزي زندگي اش را خواستم، گفت زندگي ات سبزتر از اوست.

از دريا بزرگي و آرامشش را خواستم، گفت: قلبت به اندازه اقيانوس است و آرامشت نيز.

از ماه تابندگي صورتش را خواستم، گفت: وقتي نگاهش مي کنم خجل مي شوم.

به فکر فرو رفتم من در قبال دستان گرمت، چشمان پاکت، سبزي زندگي ات، بزرگي و آرامش قلبت و صورت ماهت هيچ ندارم که به تو هديه کنم جز......

اين.... بگير نترس، مي تپد براي تو و من چيزي ندارم جز قلبم