سلام خانم ناصري عزيز تو يکي از وبلاگ ها لينکتونو ديدم خيلي دلم براتون تنگ شد.صفا و صميميتتون رو فراموش نمي کنم .افسوس که دوره تهران آرامش را از ما سلب کرد و از وجود شما بهره کافي نبرديم آرامشي که در شما بود بي شک در انسان هاي وارسته يافت مي شود. به خانواده سلام برسانيد