سلام خدمت معلم گرامي و عزيز
روزت مبارک

بامدادي که چشم جسم را گشودم و قدم در عرص? گيتي نهادم هيچ نمي­دانستم امّا امروز مي­دانم آنچه که نمي­دانم بيشتر از آن چيزي است که مي­دانم چون در چندين بهاري که پشت سر گذاشته­ام به يمن زحمات معلمانم آموخته و دانسته­ام چنانکه ميدان عمل محدودتر از عرص? حرف و سخن است تپه­هاي علم بشر نيز بسيار کوتاهتر از قله­هاي سربفلک کشيد? جهل آدميست، لذا اي شمع شب افروز زندگيم، اي استاد گلسيرت و گلپرور و حياتبخشم، آنچه را که در پيش رو داريد گلهاي شکوفا شده­ايست که در باغ زندگي توسط دستان پرمهر شما پرورش يافته­اند، ثمر? درختي است که با مرکب قلمهاي شما آبياري گشته است و نوري است که بياري آيين? قلب پاک شما در صحن? روزگار متجلي شده است بنابراين بر خود لازم ديدم که در اين روز از راهي دور به شما معلم گرامي حتي با جمله اي عرض ادب و احترام نمايم .
و از آنجا که هيچ هديه اي را لايق زحمات شما نمي بينم اين قطعه شهر را تقديم شما عزيز مي نمايم :

آئينهً انديشه نمايي تو معلم

بخشنده ترين بعد ِ خدايي تو معلم

در رهگذر ِ شب زدگان مشعل ِ نوري

بر گمشدگان ً راهنمايي تو معلم

از طايفهً علمي و از مردم ِ ايثار

افرشتهً بي چون وچرايي تو معلم

بر لوح ِ سخن سنجي ِ تو حرف ِ کجي نيست

عاري ز ِ کژي ها و خطايي تو معلم

ما کودک ِ کم تجربهً طالب ِ علميم

بر چشم ِ طلب پرده گشايي تو معلم

در حافظهً زيرک ِ ديروز ِ زمانه

جاويد ترين رمز بقايي تو معلم

اي مالک ِ گنج ِ هنر و دانش و تقوا

ازتهمت ِ ايام رهايي تو معلم

بر خامشي ِ نان صفت ِ نسل ِ حقارت

آزاده ترين بانگ ِ رسايي تو معلم

معمار مرمتگر ِ اذهان ِ کج انديش

کج بين شدگان را تو دوايي تو معلم

چونت بسرايم که سزاوار ِ تو باشد

کان ِ کرم و کاخ ِ صفايي تو معلم