سلسله ی  موی دوست حلقه ی دام بلاست

هرکه در این حلقه نیست،فارغ ازین ماجراست

 گر بزنندم به تیغ در نظرش بی دریغ

 دیدن او یک نظر صد چو منش خون بهاست

 گربرود جان ما در طلب وصل دوست

 حیف نباشد که دوست دوست تر از جان ماست

 مایه ی پرهیزگار،قوت صبر است وعقل

 عقل گرفتار عشق،صبر زبون هواست

 دلشده ی پای بند،گردن و جان در کمند

 زهره ی گفتار نه،کاین چه سبب وان چراست؟

 مالک ملک وجود،حاکم رد وقبول

 هر چه کند جور نیست،ور تو بنالی جفاست

 گربنوازی به لطف،ور بگذاری به قهر

 حکم تو بر من روان،زجر تو بر من رواست

 سعدی از اخلاق دوست هر چه بر آید نکوست

 گو همه دشنام گو،کز لب شیرین دعاست

 سعدی